کتاب اول شخص مفرد اثر هاروکی موراکامی نشر روزگار

هر هشت داستان کتاب جدید موراکامی توسط راوی کلاسیک موراکامی و از زاویه دید اول شخص مفرد روایت شده اند. تمام این داستان ها، از خاطرات ایام جوانی، تعمق در مقوله ی موسیقی، و عشق آتشین به بیسبال گرفته تا سناریوهایی رؤیاگونه و آلبوم های جاز ابداعی، دست به دست هم داده اند تا مرزهای بین تخیل ما و جهان بیرون را به چالش بکشند. این خواننده است که باید تصمیم بگیرد راوی خودِ موراکامی است، یا نه. و آیا این ماجرا شرح حال است یا قصه ای تخیلی. داستان های اول شخص مفرد، به شکلی فلسفی و رازآلود، با پیچیدگی خاصِ موراکامی، به زیبایی تمام به عشق و تنهایی، کودکی و خاطرات و ... می پردازند.
قدم نهادن به اول شخص مفرد به معنای عبور از لحظه حال و ورود به دنیای گمشده-ایست که به محاصره ی خاطراتی قدیمی درآمده است. در داستان آغازینِ این مجموعه، مردی عاشق پیشه به اجرای تکنوازی پیانو، بر فراز کوهستان کوبه می رود تا در نهایت متوجه شود هیچکس آنجا نیست. و این مجموعه در انتها به یک بازجویی شگفت انگیز ختم می شود.
مردی در یک کافه نشسته و غریبه ای او را بخاطر واقعه ای که او چیزی از آن به یاد ندارد سرزنش می کند... انگار موراکامی می خواهد بگوید چیزهایی که به یاد نمی آوریم بیش از هر چیز دیگری ما را درگیر خود کرده اند. با این وجود، حافظه خودش نوعی فضای لیمینال است، جایی که می توان حال و گذشته را در هم آمیخت و همزمان تجربه کرد.