رو ميزي ترمه مدل بقچه طرح شاه عباسي زربفت

ترمه از جمله پارچه‌هایی است که پیش از دوره‌ی صفوی با دست و به وسیله‌ی قلاب بافته می‌شد و به ترمه کشمیری معروف بود تا اینکه به دلیل طاقت‌فرسا بودن کار و بازدهی کم آن، بر دستگاههای چوبی که در نساجی سنتی به کار می‌روند سوار شد. امروزه نیز ماشین‌های نساجی برای تولید بیشتر، کار را ساده‌تر از گذشته کرده اما با حفظ طرح و نقش، اصالت آن را حفظ کرده است. عموما جنس تار ترمه‌ها از جنس پنبه و پود آن، پشم سفید و ابریشم با الیاف بلند و رنگرزی شده است که اکنون گاهی از نخ ویسکوز برای پود استفاده می‌کنند. نقوش مورد استفاده در ترمه، بته‌جقه، گل شاه‌عباسی، بته ترمه‌ای، بته کشمیری، نقوش حیوانی مثل طوطی و طاووس و نقوش گیاهی مثل گل و بوته به صورت تک یا دسته است و رنگ‌ها نیز به صورت متنوع به‌کار می‌روند در صورتی که در گذشته به چند طرح و رنگ و غالبا رنگ‌های قهوه‌ای و قرمز محدود بود. ارزش‌گذاری ترمه‌ها بر اساس تعداد رنگ و تراکم بافت آن است که به دلیل شیوه‌ی بافت، دارای استحکام بیشتری نسبت به پارچه‌های دیگر است. همچنین استفاده از نخ‌های گلابتون در بافت آن یا رودوزیِ‌هایی مثل سرمه‌دوزی، توپر‌دوزی و یراق‌دوزی بر ارزش آن می‌افزاید. همچنین تقارن در نقش، اصیل بودن نقوش، ضخامت و وزن ترمه از جمله عوامل ارزش‌گذاری آن است. هر چند که بر محصول نام بقچه گذاشته شده که به دلیل ایجاد حس نوستالژیک آن است اما امروزه بیشتر کاربرد رومیزی دارد و با توجه به چیدمان‌های تلفیقی امروزی، در هر دو شکل مدرن و سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.