کتاب طراحی از چهره نوزادان و کودکان اثر جیووانی سیواردی انتشارات برگ نگار

کودکان نیز مانند حیوانات جوان به دلیل ویژگی‌های معمول‌شان که سر و چهرۀ نوزاد انسان را متمایز می‌کند، حس غریزی مهربانی و حمایت را در بزرگسالان برمی‌انگیزند: سرِ گرد، چشمان بزرگ، بینی کوچک و گرد، گونه‌های با طراوت، دهان و چانۀ کوچک، پیشانی انحنادار، پوست نرم و شفاف و یک گردن باریک. تعجب‌آور نیست که همه کودکان را دوست دارند: شاید هیچ لحظۀ دیگری در زندگی یک فرد وجود نداشته باشد که تا این حد به او توجه شود، یا از او عکس گرفته شده یا طراحی کشیده شده باشد. در واقع، طراحی و نقاشی کودکان ــ به‌ویژه در سال‌های ابتدایی زندگی‌شان ــ تقریباً یک شاخۀ ویژۀ هنری محسوب می‌شود. نقاشان، تصویرگران و مجسمه‌سازان اغلب این سوژه‌ها را در کارهایشان می‌گنجانند. هنگام خلق یک «پرتره» کودک، طراحی (سریع‌ترین تکنیک در مقایسه با نقاشی و دارای هم‌راستایی بیشتر با طراوت و تازگی خردسالی و فرم بسیار کوچک کودک) سوژه‌هایی که به کمک بزرگسالان ژست گرفته‌اند دارای مشکلات متفاوتی است. با وجود این، اگر ساختار و خصوصیات تناسبی هر مرحله رشد سر کودک به‌درستی درک شده و نمایش داده شود، کار چندان دشوار نخواهد بود. هنگام طراحی چهره‌های کودکان، سعی کنید با آنها حس همدلی داشته باشید و به جای پایبندی محض به قوانین مؤکد «ساختاری» یا داده‌های آناتومیک، به مطالعۀ اشکال سطحی بپردازید و اجازه ندهید که لذت یک کار تحلیلی تا آنجا شما را در خود غرق کند که اثر لحظه‌ای و سادگی زیبایی‌شناختی را از دست بدهید. سرهای کودکان به‌گونه‌ای ظریف و پیچیده‌اند که اگر تلاش کنید از تنالیته‌های دقیق‌تر و ترکیبی سیاه‌قلم با دقت بیش از حد کپی‌برداری کنید، احتمالاً نتیجۀ نهایی دچار ضعف حجمی خواهد بود. در این کتاب سعی کرده‌ام تا اطلاعات اصلی را جمع‌آوری کنم که می‌توانند به‌عنوان یک راهنمای اولیه در تمرین مشاهده، ارزیابی (و در طراحی سرهای کودکان، و نه لزوماً «پرتره‌ها») جزئیات خاص آناتومی، تناسب و توسعه روان‌شناختی ویژۀ دوران کودکی (که بنا به قاعده، تا حدود شش یا هفت سالگی طول می‌کشد) مفید باشند؛ اطلاعاتی که چه در گذشته و چه در حال از جمله علایق عمیق هنرمندان محسوب شده‌اند.