گوجه فرنگی ابتدا به عنوان گیاه زینتی در باغچه ها مورد استفاده قرار گرفت و به نام سیب طلایی یا سیب عشق معروف شد. ولی امروزه گوجه فرنگی به صورت خام و پخته یا به صورت سس و رب موارد مصرف می گردد. میوه ی نارس گوجه فرنگی سمی است و باید از خوردن آن پرهیز کرد. به علاوه خوردن برگ آن که به عنوان دارو در مواردی تجویزمی شود. گوجه فرنگی سرشار از ویتامینهای C و A ، اسیدفولیک و مقدار کمی ویتامینهای گروه B و همچنین دارای مواد معدنی مختلف شامل کلسیم، فسفر، پتاسیم، فیبر، سدیم، گوگرد، کمی آهن، مس و روی نیز هست. بذر گوجه گرد را در اواخر بهمن ماه و بصورت خزانه در بستری مناسب از خاک نرم در محیطی مرطوب و گرم با دمای ۲۵ درجه سانتی گراد (محیطی مثل گلخانه) در جعبه و گلدان میکارند. نشاء سبز شده را پس چهار برگه شدن در اوایل اردیبهشت ماه در جوی و پشتههای احداثی کشت میکنند. لازم به ذکر است که جوانه زنی بذر گوجه فرنگی در شرایط طبیعی و محیطی گرم و مرطوب بین ۸ تا ۱۱ روز طول میکشد. فاصله پشتهها ۱۰۰ تا ۱۲۰ سانتی متر و فاصله بوتهها ۴۰ تا ۴۵ سانتی متر است مقدار آبیاری با توجه به گرمای محیط و نوع خاک متغییر بوده و در شرایط نرمال طبیعی با آب و هوای معتدل بین ۵ تا ۶ روز میباشد. خاک دادن پای بوتههای گوجه فرنگی پس از وجین علفهای هرز تا ۳ نوبت پس از آبیاری الزامی میباشد. یکنواخت بودن توزیع آب در طی فصل رشد باعث جلوگیری از ریزش گل و کاهش میوه بستن و نیز جلوگیری از ایجاد عارضه پوسیدگی میشود. پس از آنکه بوتهها رشد کردند آنها را به قطعه چوبی میبندند تا گوجه ها روی خاک قرار نگیرند.
خاک مناسب برای کاشتاک حاصلخیز - ورمی کمپوست و یا هر کمپوست آلی دیگر
عمق لازم برای کاشتدو برابر قطر بزرگترین بذر
فصل کاشتبهار
فضای پیشنهادی برای کشت10متر مربع متر مربع
نوع گیاهصیفی جات