کتاب وقتی اندوه به دیدارم می آید اثر اوا الند انتشارات مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان

در این کتاب، اندوه سرزده با چمدان‌اش به خانه‎‌ی کودکی می‎آید تا چند روزی مهمان‎اش باشد. بدون این‎که او چشم به راه‌اش بوده باشد. اندوه به خانه‌ی دل و ذهن ما هم ممکن است سرزده بیاید. اندوه همه جا دنبال‌ کودک است. این‌قدر به او نزدیک می‌شود که نفس کشیدن برای‌اش سخت می‌شود کودک نمی‌تواند او را حبس کند چون با او یکی شده‌ است! کتاب با مخاطب قرار دادن کودک، مخاطب قرار دادن ما به عنوان خواننده و ببینده‌اش، نشان‌مان می‌دهد که با اندوهی که سرزده به دیدارمان آمده باید چه کنیم. تصویرهای ساده و بامعنای کتاب در زمینه‌ای خالی و بی‌رنگ، کودک و اندوه را در مرکز توجه ما قرار می‌دهد.
حالا که کودک با اندوه یکی شده، پس: «تلاش کن از او نترسی. برای‌اش نامی بگذار» و کودک به او گوش می‌دهد تا ببیند از کجا آمده و چه می‌خواهد. باید بدانیم اندوه از چه چیزی درون ما ریشه گرفته است. کودک کنار اندوه می‎نشیند برای فهمیدن‌اش! که همان فهمیدن خودش است. با او کارهایی را انجام می‌دهد که از آن لذت می‌برد. حتی با هم به گردش می‌روند: «شاید او فقط می‌خواهد بداند از آمدن‌اش خوش‌حالی!» یا وقتی می‌خوابی بداند که تنها نیست.